varúð, langt blogg

Ég hef verið að finna það betur og betur undanfarið hvað ég þrái það að breyta um umhverfi. Ég vil alveg endilega flytja héðan. Þessi staður hefur staðið sig ágætlega síðan ég flutti hingað árið 1996 en nú er held ég nóg komið. Ég hlakka alveg hriklaega til núna í enda Mai þegar ég fer til London, er ekki frá því að það sé alveg klárlega það sem ég þarf. Fá pásu frá lífinu hér..

Undanfarnir dagar eru ekki búnir að vera að gera góða hluti, puntka niður hér helstu atriði hryllingsins

• Ég komst að því að því fyrir hálfgerða slysni að mig vantar 3 einingar í kjörsvið. Mistök áfangastjóra sem í haust tók því sem ég hefði náð upp203 sem ég hætti í! Ég fékk að sjálfsögðu hálgert flog þar sem ég ætla að útskrifast í vor.
• Bíllinn minn var hurðaður og rispaður- bjánar
• Vinnan mín er að fara með mig í gröfina, ég er alltaf að detta, reka mig í, sprauta vatni framan í mig og flækja lappirnar á mér í einhverjar FOXXING slöngur!
• Á fimmtudaginn fór mér að vera illt í hálsinum, og ekki fór það skánandi, og viti menn ég rétt lifði árshátíðina af í gær, fór svo bara beint heim og er  búin að vera í rúminu síðan, ógeðslegur hósti, beinverkir, hálsbólga, stfíla og stöku hausverkur... jeij, ég sem ætlaði að djamma alveg svakalega í gær! Hefði sjálfsagt átt að sleppa því að fara út yfir höfuð í gær en ég bara varð að nýta miðann sem ég var búin að kaupa á þessa síðustu árshátíð mína!
• Jæja, svo kom líka í ljós í vikunni að Frakklandsferðin væri sjálfsagt off þar sem fólk var að hætta við á síðustu 30 sek þrátt fyrir að vera buið að vita af þessari ferð í einhverja mánuði! Það verða víst að vera 16 manns fyrir utan kennara til þess að fá styrkinn frá Evrópusambandinu en við vorum bara 14! Shit, enn og aftur ég hrædd um útskriftina þar sem ég þarf þessar 2 einingar sem ég fæ fyrir að fara! Fyrir utan það að mig langar að fara út!

En við skulum nú sjá til, hvernig fór?

• Ég var skráð í sögu hjá Brynjari í árekstur við íslenskuna sem ég er í og redduðust þannig þessar 3 einingar þrátt fyrir að stór hluti annarinnar sem búinn! Hundaheppni!
• Bíllinn er ennþá hurðaður og rispaður
• Það góða við vinnuna er að ég get blótað eins og mér sýnist og það heyrir enginn í mér..
• Ég er ennþá hryllilega tussuleg og illt útum allt en ég það var gaman á árshátíðinni
• Frakklandsferðin verður farinn, einhverjir 3 einstaklingar ákváðu að slá til og koma með þrátt fyrir að vera ekkert í frönsku, svo að ferðin verður farin! Frábært að það reddaðist! Ég kemst til frakklands og fæ einingarnar mínar 2!

Kisan mín er svo feit, hún er að springa, liggur eins og er ofan á vinstri hendinni á mér, hoppar og skoppar að sjálfsögðu til þegar ég skrifa en það er eins og henni finnist það bara róandi og þægilegt! Hún er skrítin!

Eitt sem ég hef verið að hugsa um, ætli vinasambönd séu eins og ástarsambönd og hjónabönd? Það eru hæðir og lægðir en þegar lægðirnar eru farnar að vera tíðari en hæðirnar er þá ekki kominn tími á skilnað, sambandsslit eða vináttuslit? Eða ætli það sé nóg að semsagt taka sér bara frí, fara í burtu?

Munurinn er samt sá að vináttusambönd eiga helst að endast manni út lífið, vinir eru svo hrikalega mikilvægir mannskeppnunni, en ástarsambönd eiga það til að fjara út, misfljótt og er það bara alltílagi, það eiga bara ekki allir saman.

Getur þá samt ekki verið að vinir eigi bara ekki saman? Þegar vinir eru stöðugt að pirrast útí hvor aðra, skjóta á hvor aðra, stinga hníf í bakið á "vininum" um leið og hann labbar útúr herberginu, er þá ekki betra að bara hætta að vera vinir?

Hvort ætli það sé samt einfaldara að tala saman um hlutina þegar maður á í ástarsambandi eða þegar maður á í vinasambandi? Ég held að það sé hundrað sinnum algengara að það sem fer í mann í fari vinarins tali maður um við einhvern annan vin eða einhvern algjörlega utanaðkomandi en þegar kærasti/a eða eiginmaður á í hlut ræðir maður það bara við hann/hana!

Ég er hrædd um að það sé enginn saklaus af því að hafa fundið pirring í garð vinar og rætt það við einhvern annan vin en ekki þann sem málið varðar.. En hvað græðir maður af því? Ekkert. Hinn vinurinn getur ekki breytt vininum sem gerði eitthvað, sagði eitthvað. Þannig að hlutirnir haldast óbreyttir, sá sem fann pirringinn heldur áfram að vera pirraður, vinurinn sem pirringurinn var ræddur við bara gerir ekkert nema kannski hugsa, hvað á ég að gera í því? Og sá sem pirraði, heldur bara áfram, glaður og kátur án þess að vita neitt og i versta falli heldur áfram að gera það sem er eitthvað óvinsælt án þess að gera sér jafnvel grein fyrir því.

Það er samt svo sorglegt til þess að hugsa að vinasamband sem maður hefur átt í í fleiri fleiri ár, jafnvel frá upphafi, geti eyðilagst útaf einhverju algjörlega tilgangslausu. En það er samt staðreyndin að þegar litlir hlutir hafa fengið að safnast upp saman í marga daga, vikur og mánuði, þá þarf svo lítið til þess að hrinda einhverju stóru af stað, skilnaði.

Það er örugglega mjög erfitt, en ég held að það sé samt nauðsynlegt að bara setjast niður sem oftast og spurja vini sína og sig sjálfan hvað það er sem maður er ósáttur við, hverju maður myndi vilja breyta. Sannleikurinnn getur verið sár en hitt er mun verra.

Þegar ástandið í vinahópnum eða á milli tveggja vina er orðið slæmt, og þá oftast vegna þess að hlutirnir eru ekki ræddir við rétta aðila, er hætt við því að maður hætti að treysta. Maður missir alla löngun til þess að hitta vinina, og manni langar ekki að deila hlutum með vinum sínum eins og áður. Það er jafnvel eitthvað spennandi á döfinni hjá manni sem áður fyrr hefði mann langað að hlaupa með í vini sína, segja þeim allt sem er í gangi hjá manni, svona í ljósi þess að vinir eru til þess að deila með gleði og sorg, en gerir það ekki þar sem manni finnst sambandið/samböndin ekki vera, jah, þess virði? Ekki nægilega sterk?

Að hugsa sér hvað það að ræða hlutina er mikilvægt.

Athugasemdir

[Kristín Ólafs (IP-tala skráð) 17.2.2007 kl. 17:17]

KristínÓlafs- Vá langt blogg en alls ekki svo vitlaust

[Edda (IP-tala skráð) 18.2.2007 kl. 15:52]

þú ert ágæt ;) og ágætt er best :) hmm. mer finnst æðislegt að við seum að fara að útskrifast og ég vona að þér batni :) og ég ætla að enda þetta komment með því að segja Frakkland here we come :) kv.Edda

[asrunita (IP-tala skráð) 19.2.2007 kl. 01:34]

ja langt blogg en god lesning. eg man alltaf eftir skiltinu heima hja ther "gud gaf okkur aettingjana, gudi se lof vid getum valdid okkur vini" eda eitthvad a tha leid. Vinasambond hafa haedir og laegdir en thau sem eru alvoru standa thad af ser. Thad er alltaf til ad folk sliti sambondum og tha a tha lika vid vinasambond.

[Elísa (IP-tala skráð) 20.2.2007 kl. 23:48]

Spurning um að taka þann sið upp aftur!

[Brynja Huld (IP-tala skráð) 21.2.2007 kl. 00:59]

sammála síðasta kommenti, taka upp þann sið að ræða málin í stað þess að loka sig bara af

[Arna María (IP-tala skráð) 21.2.2007 kl. 01:42]

Ákveðinn hluti af blogginu þínu er hluti sem ég get sett samasemmerki á milli við mínar hugsanir. En Thelma, þú ert frábær, look at the bright side, miðfell er að fara í frí ;) sjáumst sæta

[Edith (IP-tala skráð) 25.2.2007 kl. 21:24]

Ótrúlega góð og rétt færsla og mikið er ég sammála þér :) That's deep girl. kv. Edith